çok bilinmeyen

bu gece karanlık
karşımda duran saat
zaman karanlık sağımda gökyüzüne açılan pencere karanlık
gözüm gece olmuş, sesim boğulmuş gece ikindisine
kelimer siyah yazılmış beyaz zemin üzerine
sen sessiz yalnız koyu bir denizin oortasında

hislerim ,hissizliğim duyarsızlığım hep bi sancı
adı yok zahmeti kendini delen bir duygu
boğuluyorum ge ce ye
acı dı içim karanlıkta sesim sesine hasret bu leyl de
kaç dakka kovalar günü , kaç gün kovalar ayları bilmem ama
bildiğim bu kelimeler bu kadar manalı olmamıştı bu nisan gecesinde
bi yandan neyi beklediğmi bilmeyen ben bi yandan çok bilinmeyenli hayat
aslında çarpıldım belkide bölündüm hasılı ayrıldım
şimdi ise toplamalardayım çıkarmaksa o çoktan bitti..

sana ithafım kendime itirafım

zorlasamda olmuyor demek

istemekse yetmesi bu çığlığıma

kabullendim artık bu sessiz duruşunu

yapacak bişi bulamıyorum

olması gereken buysa razı olmak zorundayım elimden bu geliyor

istemesemde

uzakta olmayı tercih ettin bense sevemedim bu kalabalıktaki yalnızlığı

yaşamak o da nefes almaksa alıyorum hissetmiyorum güneşi , güzel yarınları

büsbütün karanlığa gömülmekten yoruldum

elimden tutman gerekirken dönüp gitmek tercihin

ve bu ayrılık bize ne sağladı bilmiyorum , bilemiyorum

gel desemde gelmeyeceğini biliyorum

artık

hiç bişi demek lüksüne sahip değilim

neden demekse benim için imkansız

şimdi gözden düştüm kendi gözümde..bu kendime itirafımdır

sana ithafımm