11 Ocak 2009 Pazar

ah İstanbul bana damı ...

hiç dinlemediğim bi şarkı çalar oldu odamda
nağmelerde nerdesin , nerelerdesin ..
sonunda unutamıyorum diye devam ediyor demekki bitemeyen bişiler var
sürekli aynı hissiyat
bense ona eşlik ediyorum pat çat
arabeks olmayı başaramadım yada bu yolu hiç seçmedim
ben sen yokkende vardım ama sen varken ben senle başka yerlerdeyim bu hali seviyorum
seni de...
ama ne gözüm görüyor, ne ses ne seda
elimde hiç çalmayan bi tel mail kutumda senden olmayan bir sürü mesaj
ne olacak halimiz diyen bi şarkı bi yandan
ben içinde derya deniz bi sayha
sen uzaklarda çok uzaklarda kutlu yolcu
kim daha haklı kim daha yalnız
bilmiyorum kim daha el kim daha derin
bilmiyorum
sessiz bi sabra düştüm sonu gelir mi onuda
bilmiyorum
bi yandan tezz gel diyen bi şarkı favaorim,bi yandan isteseydi herşey çok güzel olurdu diyen
bi ağıt...
off demek yok
buda gelir buda geçer hikayesi aklıma düştü bir haziran akşamı üsküdarı hatırlattı
hatırda oysaki neler vardı.
iki genç bilmeden bi yola çıkmış yürüyolar yol sessiz beyinde meşgul sorular
geziyor, yürüyorlar bilmeden bi zamana ,yanyana
şimdi geriye ah istanbul demek kaldı dilde

Hiç yorum yok: