kalemle başlayan ....

dün yazdıklarımı okudum ...
hep iki kişilik yazmışım
bi cümleyi, kelimeyi yerinde kaldırsam altından sen çıkıyosun
harfler inatla seni yazmış kalem sana dönmüş hep
okuyorum okudukça ne kadar yer etmişsin bunu anlıyorum
dün okudum hepsini....
hepsin de senden ayak izleri var
sanki karda yürümüşüm gibi buldun hep seni
oysa ki ben seni karın altına gizledim sanıyordum ,gururum kapattı gözümü
görmek istemedim,
şimdi eser yok ondan, gururdan
sana yazdım varmı ötesi
yazmaya bu kadar utanan olur bu ey kalbim
saklamaya çalıştıkça nede çok aşikar olmuş
sessiz yazdım derken ne çok gürültü çıkarmışım kalemimle kağıdımla
bu sessizlikte
oysa ki sessizliğin çığlığı sırlı bi düğüm
adına sen nedersen de
ne istersen
ben
biliyorum kendimi
bi kalemde de biter
ben bile anlamazken sen hiç..